𝐁𝐄𝐘𝐎𝐍𝐃 𝐓𝐇𝐄 𝐒𝐇𝐎𝐖𝐂𝐀𝐒𝐄: 𝐑𝐄𝐂𝐎𝐆𝐍𝐈𝐙𝐈𝐍𝐆 𝐓𝐇𝐄 𝐑𝐄𝐀𝐋 𝐒𝐓𝐑𝐔𝐆𝐆𝐋𝐄𝐒 𝐎𝐅 𝐓𝐇𝐄 𝐃𝐔𝐌𝐀𝐆𝐀𝐓 𝐏𝐄𝐎𝐏𝐋𝐄

The recent spotlight on the Dumagat people in Niyugyogan Festival, often presented as a picturesque display of indigenous culture, masks a deeper reality: the ongoing struggle for their ancestral lands. While their vibrant traditions and resilience are rightfully celebrated, it's crucial to move beyond the "showcase" and acknowledge their real challenges.

The Dumagat, an indigenous group with a rich history and deep connection to their ancestral lands, are not mere cultural artifacts to be displayed at our convenience. They are living, breathing individuals with complex lives, facing threats to their very existence.

The ongoing construction Kaliwa Dam project, for instance, poses a significant threat to their ancestral domain, jeopardizing their livelihoods, cultural practices, and the very environment they depend on.

The Dumagat people have long been stewards of their land, protecting its biodiversity and ensuring its sustainable use for generations. Their ancestral lands are not just geographical spaces; they are the foundation of their cultural identity, their spiritual connection to the earth, and the source of their sustenance. Displacing them from their ancestral lands is not just a physical displacement but a cultural and spiritual devastation.

𝐓𝐇𝐄 𝐂𝐀𝐋𝐋 𝐅𝐎𝐑 #𝐍𝐎𝐓𝐎𝐊𝐀𝐋𝐈𝐖𝐀𝐃𝐀𝐌 𝐈𝐒 𝐍𝐎𝐓 𝐉𝐔𝐒𝐓 𝐀 𝐇𝐀𝐒𝐇𝐓𝐀𝐆; 𝐈𝐓'𝐒 𝐀 𝐂𝐑𝐘 𝐅𝐎𝐑 𝐉𝐔𝐒𝐓𝐈𝐂𝐄 𝐀𝐍𝐃 𝐑𝐄𝐂𝐎𝐆𝐍𝐈𝐓𝐈𝐎𝐍 𝐎𝐅 𝐓𝐇𝐄 𝐃𝐔𝐌𝐀𝐆𝐀𝐓 𝐏𝐄𝐎𝐏𝐋𝐄'𝐒 𝐑𝐈𝐆𝐇𝐓𝐒. It's a demand to acknowledge their agency and their right to self-determination. It's a plea to recognize that their voices matter, and their struggles deserve to be heard.

Instead of viewing the Dumagat people as mere subjects of our curiosity or fleeting displays of cultural diversity, we must engage with them as partners in safeguarding their ancestral lands and ensuring their well-being. It's time to move beyond the superficial and delve into the heart of their struggles, recognizing their resilience, their wisdom, and their rightful claim to their ancestral domain.

𝐋𝐄𝐓 𝐔𝐒 𝐒𝐓𝐀𝐍𝐃 𝐈𝐍 𝐒𝐎𝐋𝐈𝐃𝐀𝐑𝐈𝐓𝐘 𝐖𝐈𝐓𝐇 𝐓𝐇𝐄 𝐃𝐔𝐌𝐀𝐆𝐀𝐓 𝐏𝐄𝐎𝐏𝐋𝐄 𝐀𝐍𝐃 𝐀𝐌𝐏𝐋𝐈𝐅𝐘 𝐓𝐇𝐄𝐈𝐑 𝐕𝐎𝐈𝐂𝐄𝐒. 𝐋𝐄𝐓 𝐔𝐒 𝐖𝐎𝐑𝐊 𝐓𝐎𝐆𝐄𝐓𝐇𝐄𝐑 𝐓𝐎 𝐏𝐑𝐎𝐓𝐄𝐂𝐓 𝐓𝐇𝐄𝐈𝐑 𝐀𝐍𝐂𝐄𝐒𝐓𝐑𝐀𝐋 𝐋𝐀𝐍𝐃𝐒, 𝐄𝐍𝐒𝐔𝐑𝐈𝐍𝐆 𝐓𝐇𝐀𝐓 𝐅𝐔𝐓𝐔𝐑𝐄 𝐆𝐄𝐍𝐄𝐑𝐀𝐓𝐈𝐎𝐍𝐒 𝐂𝐀𝐍 𝐂𝐎𝐍𝐓𝐈𝐍𝐔𝐄 𝐓𝐎 𝐓𝐇𝐑𝐈𝐕𝐄 𝐈𝐍 𝐇𝐀𝐑𝐌𝐎𝐍𝐘 𝐖𝐈𝐓𝐇 𝐓𝐇𝐄𝐈𝐑 𝐄𝐍𝐕𝐈𝐑𝐎𝐍𝐌𝐄𝐍𝐓.

Department of Environment and Natural Resources (DENR) National Commission on Indigenous Peoples

Update News on Kaliwa Dam Project:
https://www.bworldonline.com/.../kaliwa-dam-hits-30.../...

https://mb.com.ph/.../kaliwa-dam-set-to-finish...

https://rightsindevelopment.org/.../philippines-the.../ 

𝐌𝐀𝐏 𝐎𝐅 𝐒𝐎𝐔𝐓𝐇𝐄𝐑𝐍 𝐓𝐀𝐘𝐀𝐁𝐀𝐒 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄, 𝐏𝐇𝐈𝐋𝐈𝐏𝐏𝐈𝐍𝐄𝐒 𝐈𝐍 𝟏𝟗𝟏𝟖

This map illustrates the jurisdiction of Tayabas Province, which includes Marinduque as one of its towns. Marinduque initially had its own Governor overseeing a sub-government under Tayabas (now Quezon) starting in 1902, and later became an independent provincial government in 1920 after separating from Tayabas.

The Governor is supported by the Vice Governor who leads the Marinduque Provincial Board. In June 1902, the US-Philippine Commission incorporated the islands of Mindoro (now two distinct provinces) and Lubang (now part of Occidental Mindoro) into the province. Four months later, on November 10th, Marinduque was added to the province of Tayabas (now Quezon) through Act No. 499. Finally, on February 21, 1920, the Philippine Congress passed Act No. 2280, officially reestablishing Marinduque as an independent province.

𝐏𝐇𝐈𝐋𝐈𝐏𝐏𝐈𝐍𝐄 𝐂𝐎𝐍𝐆𝐑𝐄𝐒𝐒 𝐏𝐀𝐒𝐒𝐄𝐃 𝐀𝐂𝐓 𝐍𝐎. 𝟒𝟗𝟗 -

𝐀𝐍 𝐀𝐂𝐓 𝐀𝐍𝐍𝐄𝐗𝐈𝐍𝐆 𝐓𝐇𝐄 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐌𝐀𝐑𝐈𝐍𝐃𝐔𝐐𝐔𝐄 𝐓𝐎 𝐓𝐇𝐄 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐓𝐀𝐘𝐀𝐁𝐀𝐒, 𝐀𝐌𝐄𝐍𝐃𝐈𝐍𝐆 𝐀𝐂𝐓 𝐍𝐔𝐌𝐁𝐄𝐑𝐄𝐃 𝐎𝐍𝐄 𝐇𝐔𝐍𝐃𝐑𝐄𝐃 𝐀𝐍𝐃 𝐓𝐇𝐑𝐄𝐄, 𝐄𝐍𝐓𝐈𝐓𝐋𝐄𝐃 "𝐀𝐍 𝐀𝐂𝐓 𝐄𝐗𝐓𝐄𝐍𝐃𝐈𝐍𝐆 𝐓𝐇𝐄 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐒𝐈𝐎𝐍𝐒 𝐎𝐅 𝐓𝐇𝐄 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐈𝐀𝐋 𝐆𝐎𝐕𝐄𝐑𝐍𝐌𝐄𝐍𝐓 𝐀𝐂𝐓 𝐓𝐎 𝐓𝐇𝐄 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐓𝐀𝐘𝐀𝐁𝐀𝐒," 𝐀𝐍𝐃 𝐑𝐄𝐏𝐄𝐀𝐋𝐈𝐍𝐆 𝐀𝐂𝐓 𝐍𝐔𝐌𝐁𝐄𝐑𝐄𝐃 𝐎𝐍𝐄 𝐇𝐔𝐍𝐃𝐑𝐄𝐃 𝐀𝐍𝐃 𝐓𝐖𝐄𝐍𝐓𝐘-𝐅𝐈𝐕𝐄 𝐀𝐍𝐃 𝐀𝐋𝐋 𝐀𝐌𝐄𝐍𝐃𝐌𝐄𝐍𝐓𝐒 𝐓𝐇𝐄𝐑𝐄𝐓𝐎. https://elibrary.judiciary.gov.ph/thebo.../showdocs/28/36997

𝐏𝐇𝐈𝐋𝐈𝐏𝐏𝐈𝐍𝐄 𝐂𝐎𝐍𝐆𝐑𝐄𝐒𝐒 𝐏𝐀𝐒𝐒𝐄𝐃 𝐀𝐂𝐓 𝐍𝐎. 𝟐𝟐𝟖𝟎-

𝐀𝐍 𝐀𝐂𝐓 𝐀𝐔𝐓𝐇𝐎𝐑𝐈𝐙𝐈𝐍𝐆 𝐓𝐇𝐄 𝐒𝐄𝐏𝐀𝐑𝐀𝐓𝐈𝐎𝐍 𝐎𝐅 𝐓𝐇𝐄 𝐒𝐔𝐁𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐌𝐀𝐑𝐈𝐍𝐃𝐔𝐐𝐔𝐄 𝐄 𝐅𝐑𝐎𝐌 𝐓𝐇𝐄 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐓𝐀𝐘𝐀𝐁𝐀𝐒 𝐀𝐍𝐃 𝐓𝐇𝐄 𝐑𝐄𝐄𝐒𝐓𝐀𝐁𝐋𝐈𝐒𝐇𝐌𝐄𝐍𝐓 𝐎𝐅 𝐓𝐇𝐄 𝐅𝐎𝐑𝐌𝐄𝐑 𝐏𝐑𝐎𝐕𝐈𝐍𝐂𝐄 𝐎𝐅 𝐌𝐀𝐑𝐈𝐍𝐃𝐔𝐐𝐔𝐄, 𝐀𝐍𝐃 𝐅𝐎𝐑 𝐎𝐓𝐇𝐄𝐑 𝐏𝐔𝐑𝐏𝐎𝐒𝐄𝐒.

https://elibrary.judiciary.gov.ph/thebo.../showdocs/28/36134

𝐒𝐨𝐮𝐫𝐜𝐞: 𝐂𝐞𝐧𝐬𝐮𝐬 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐏𝐡𝐢𝐥𝐢𝐩𝐩𝐢𝐧𝐞 𝐈𝐬𝐥𝐚𝐧𝐝𝐬 (𝟏𝟗𝟏𝟖)

𝐀𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐇𝐀𝐋𝐀𝐆𝐀𝐇𝐀𝐍 𝐍𝐆 𝐏𝐀𝐆𝐏𝐀𝐏𝐀𝐍𝐀𝐓𝐈𝐋𝐈 𝐍𝐆 𝐌𝐀𝐊𝐀𝐒𝐀𝐘𝐒𝐀𝐘𝐀𝐍𝐆 𝐀𝐑𝐀𝐖: 𝐁𝐀𝐊𝐈𝐓 𝐀𝐍𝐆 𝐏𝐀𝐆𝐋𝐈𝐋𝐈𝐏𝐀𝐓 𝐍𝐆 𝐌𝐆𝐀 𝐏𝐄𝐓𝐒𝐀 𝐀𝐘 𝐍𝐀𝐊𝐀𝐊𝐀𝐁𝐀𝐁𝐀 𝐒𝐀 𝐊𝐀𝐍𝐈𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐇𝐀𝐋𝐀𝐆𝐀𝐇𝐀𝐍

Ang mga pista opisyal ay higit pa sa mga araw na walang trabaho, sila ay mga tanda ng makasaysayang mga kaganapan, kultural na tradisyon, at societal values.

Sabihin na natin na kung ililipat ay pabor ito sa mga pamilya upang magkasama-sama ng mas mahabang araw para makapagbonding ngunit hindi ito ang orihinal na dahilan kung bakit natin ipinagdidiwang o ginugunita ang mahahalagang kaganapan na ito sa kasaysayan! Ang paglipat ng mga pista opisyal na ito para sa mga kadahilanang walang malaking katwiran ay nagpapahina sa mismong esensya nito at hindi nirerespeto ang makasaysayang konteksto na kinakatawan ng mga ito.

Isaalang-alang ang kaso ng Ninoy Aquino Day kung saan ang Malacañang kahapon lamang ay inilipat sa Agosto 23 sa halip na orihinal na petsang Agosto 21. Ang holiday na ito ay nagsisilbing isang malakas na paalala ng mga sakripisyong ginawa sa paglaban para sa kalayaan at hustisya. Ito ay sumisimbolo sa katatagan at katapangan ng mamamayang Pilipino sa kanilang paghahangad ng demokrasya. Ang araw ay panahon ng pagninilay-nilay sa paglalakbay ng bansa tungo sa demokrasya at pagdiriwang ng walang hanggang diwa ng kalayaan. Ito ay sadyang pinili na ipagdiwang sa Agosto 21 upang gunitain at parangalan ang tiyak na petsa kung saan nangyari ang pagpaslang kay dating Senador Benigno "Ninoy" Aquino, Jr.; ang asawa ni Corazon Aquino, na kalaunan ay naging ikalabing-isang Pangulo ng Pilipinas. Ang paglipat ng holiday sa ibang araw, kahit na para sa mga dahilan ng kaginhawahan o upang maiwasan ang mga salungatan sa iba pang mga pagdiriwang, ay binabalewala ang makasaysayang kahalagahan na nauugnay sa partikular na petsa.

Ang makasaysayang konteksto ng isang holiday ay hindi lamang isang bagay ng nostalgia; ito ay isang pundasyon ng pag-unawa sa ating nakaraan, kasalukuyan, at hinaharap. Sa pamamagitan ng pagpapanatili sa orihinal na petsa ng isang holiday, kinikilala natin ang makasaysayang kaganapan na ginugunita nito, na nagpapahintulot sa atin na pag-isipan ang epekto nito at matuto mula dito. Ang paglipat ng holiday sa ibang petsa ay nakakabawas sa makasaysayang halaga nito, na lumilikha ng isang disconnect sa pagitan ng pagdiriwang at ng kaganapang kinakatawan nito.

Higit pa rito, ang paglipat ng mga pista opisyal para sa mga di-makatwirang dahilan ay maaaring humantong sa pagkalito at pakiramdam ng pagkadiskonekta. Maaaring makalimutan ng mga tao ang orihinal na kahalagahan ng holiday o iugnay ito sa bagong petsa sa halip na ang makasaysayang kaganapan na ginugunita nito. Ito ay maaaring magresulta sa isang diluted na pag-unawa sa layunin ng holiday at pagkawala ng kultural na kahalagahan nito.

Sa halip na ilipat ang mga pista opisyal, dapat tayong magsikap na maghanap ng mga paraan upang ipagdiwang ang mga ito sa paraang iginagalang ang kanilang makasaysayang konteksto. Kung may mga salungatan sa pag-iiskedyul, maaari naming tuklasin ang mga alternatibong solusyon, tulad ng paglikha ng isang nakatuong linggo o buwan upang gunitain ang holiday, o paghahanap ng mga paraan upang isama ang maraming pagdiriwang sa isang araw.

𝐒𝐀 𝐇𝐔𝐋𝐈, 𝐌𝐀𝐇𝐀𝐋𝐀𝐆𝐀 𝐀𝐍𝐆 𝐏𝐀𝐆𝐏𝐀𝐏𝐀𝐍𝐀𝐓𝐈𝐋𝐈 𝐍𝐆 𝐇𝐈𝐒𝐓𝐎𝐑𝐈𝐂𝐀𝐋 𝐃𝐀𝐓𝐄 𝐁𝐈𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐇𝐎𝐋𝐈𝐃𝐀𝐘 𝐏𝐀𝐑𝐀 𝐌𝐀𝐏𝐀𝐍𝐀𝐓𝐈𝐋𝐈 𝐀𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐍𝐈𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐊𝐀𝐇𝐀𝐋𝐀𝐆𝐀𝐇𝐀𝐍, 𝐏𝐀𝐆𝐆𝐀𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐒𝐀 𝐍𝐀𝐊𝐀𝐑𝐀𝐀𝐍, 𝐀𝐓 𝐏𝐀𝐆𝐏𝐀𝐏𝐀𝐋𝐀𝐋𝐈𝐌 𝐍𝐆 𝐌𝐀𝐋𝐀𝐋𝐈𝐌 𝐍𝐀 𝐏𝐀𝐆-𝐔𝐍𝐀𝐖𝐀 𝐒𝐀 𝐀𝐓𝐈𝐍𝐆 𝐏𝐀𝐌𝐀𝐍𝐀 𝐍𝐆 𝐊𝐔𝐋𝐓𝐔𝐑𝐀.

s

𝐀 𝐂𝐀𝐑𝐀𝐕𝐀𝐍 𝐎𝐅 𝐂𝐀𝐑𝐀𝐁𝐀𝐎-𝐏𝐔𝐋𝐋𝐄𝐃 𝐂𝐀𝐑𝐓𝐒 (𝐊𝐀𝐑𝐈𝐓𝐄𝐋𝐀𝐒) 𝐂𝐀𝐑𝐑𝐘𝐈𝐍𝐆 𝐍𝐀𝐓𝐈𝐕𝐄 𝐇𝐀𝐍𝐃𝐈𝐂𝐑𝐀𝐅𝐓𝐒

Sa Pilipinas, ang mga sasakyang hinihila ng hayop tulad ng mga sledge, kariton, at bagon ay naging pangunahing paraan ng transportasyon ng mga kalakal at serbisyo hanggang sa katapusan ng panahon ng Kastila. Ang mga mangangalakal mula sa iba't ibang rehiyon ay naglalakbay patungo sa Maynila gamit ang mga ito. Kahit na nakikita pa rin ang mga katulad na karitela mula sa Pangasinan sa paligid ng Quezon City noong dekada '90, unti-unti na itong nawala, maliban sa ilang karitela na nagbebenta ng mga handicraft mula Pangasinan hanggang Bulacan. May mga samahan din na gumagamit ng mga kariton na hila ng mga hayop at maging ang mga float para sa mga pagtatanghal ng kaganapan mula 1917 hanggang 1918.

Tanyag ang Tayabas pagdating sa bagay na ito sapagkat masasabing maraming Tayabasing canvassers ang umiikot sa ibat ibang bayan upang maglako ng iba't ibang produkto. Dati, katulad din ng mga sasakyang hinihila ng hayop ang kanilang ginagamit na paraan ng paglalako. Magugulat ka nalang sa pag-iikot sa ibang bayan na may makikilala ka na mga Tayabasin na naglalako ng mga produkto. Marami nadin ang umunlad ang buhay dahil sa paglalako ng mga produkto, na dati ay karamihan ay mga handicraft. Ngayon, karamihan sa mga ito ay mga plastik wares gaya ng palanggana, timba, baskets at iba pang produkto tulad ng flashlights, sinturon, at iba pa.

𝐃𝐢𝐭𝐨 𝐡𝐢𝐧𝐚𝐧𝐠𝐨 𝐚𝐧𝐠 𝐝𝐢𝐬𝐞𝐧𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐍𝐢𝐲𝐮𝐠𝐲𝐨𝐠𝐚𝐧 𝐅𝐥𝐨𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐓𝐚𝐲𝐚𝐛𝐚𝐬 𝐧𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐭𝐚𝐨𝐧 𝐦𝐚𝐫𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐚𝐲 𝐛𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐠𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐚 𝐚𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐠𝐢𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐧𝐚 𝐓𝐚𝐲𝐚𝐛𝐚𝐬𝐢𝐧𝐠 𝐂𝐚𝐧𝐯𝐚𝐬𝐬𝐞𝐫𝐬 𝐧𝐚 𝐬𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠𝐩𝐚𝐩𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐩𝐫𝐨𝐝𝐮𝐤𝐭𝐨 𝐧𝐠 𝐓𝐚𝐲𝐚𝐛𝐚𝐬𝐢𝐧. 𝐇𝐢𝐠𝐢𝐭 𝐩𝐚 𝐝𝐢𝐭𝐨, 𝐧𝐨𝐨𝐧𝐠 𝐮𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐧𝐚𝐡𝐨𝐧 𝐚𝐲 𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐢𝐜𝐫𝐚𝐟𝐭 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐧𝐠𝐮𝐧𝐚𝐡𝐢𝐧𝐠 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠𝐤𝐚𝐤𝐚𝐤𝐢𝐭𝐚𝐚𝐧 𝐧𝐠 𝐦𝐠𝐚 𝐓𝐚𝐲𝐚𝐛𝐚𝐬𝐢𝐧.

 THE TAGAYAN RITUAL

Among the Tayabasin, drinking lambanog is a ritual that entails responsibility. The Tagayan ritual revolves around an umpukan; an informal yet intimate circle of drinking peers.
The tanggero who is in charge of passing the shots, opens the bottle and pours the first drops of lambanog into the shot glass or tagayan. The liquor is then whisked to the earth as he says, “Para sa demonyo” (for the devil) This is a gesture to pacify the evil spirit; otherwise one gets easily drunk.

Everybody drinks from one tagayan to indicate camaderie. The first drink goes to the tanggero who raises his glass with a regal touch announcing, “Naay po” (here’s the drink).
“Pakinabangan po” (make good use of it) the fellow drinkers utter in chorus accompanied by cheers and clapping of their hands.

Henceforth, the phrases “Naay po!” and “Pakinabangan po!” shall be the refrain to begin and every round, or tagay.

When a newcomer joins the table, the tanggero, who is responsible for the passing of tagay, immediately gives him a shot of lambanog to drink, which is called pasalubong.

But before the newcomer is allowed to take more shots, he will be asked: “Nagsapin ka na ba?” (Have you eaten already?) Only after everyone is assured that the newcomer had eaten will they allow him to drink some more.

If anybody take a shot and then announces that he has to leave, the drinkers will not allow him to go without having another drink. “Isang tagay pa muna para pantay. Mahirap maglakad kapag tagilid” they will say. (One more shot to make it balance.Otherwise you will limp).

But before they finally allow him to leave, they will tell him: “Mahirap magluto kapag hindi tungko. Tutumba ang kalan” (Its difficult to cook if the stove is not three-legged; or it will collapse).

Thus, there is no choice but to accept the third shot.

The tagay can also jump to another person. But before the glass is offered, permission will have to be asked: “Pagkatapos ko po’y iyo” (After me, it is your turn).

In case somebody would like to refuse a shot, he will say: “Hindi po ako pwede, pero titimtiman ko na lamang po”. One will then let the brew touch his lips.

And if someone is taking too long time to drink his tagay, the menfolk would say: “Magtagal na sa suso, Huwag lang sa baso”. (It’s fine to linger on the breast, but not on the glass).

Source: The Manila Times: LIFESTYLE Published on May 17, 2002 (Friday) Page 5B

𝗟𝗢𝗢𝗞: 𝗣𝗨𝗘𝗡𝗧𝗘 𝗗𝗘 𝗜𝗦𝗔𝗕𝗘𝗟𝗟 𝗜𝗜 - 𝗢𝗡𝗘 𝗢𝗙 𝗧𝗛𝗘 𝟭𝟭 𝗦𝗣𝗔𝗡𝗜𝗦𝗛 𝗖𝗢𝗟𝗢𝗡𝗜𝗔𝗟 𝗦𝗧𝗢𝗡𝗘-𝗔𝗥𝗖𝗛𝗘𝗗 𝗕𝗥𝗜𝗗𝗚𝗘𝗦 𝗗𝗘𝗖𝗟𝗔𝗥𝗘𝗗 𝗕𝗬 𝗧𝗛𝗘 𝗡𝗔𝗧𝗜𝗢𝗡𝗔𝗟 𝗠𝗨𝗦𝗘𝗨𝗠 𝗢𝗙 𝗧𝗛𝗘 𝗣𝗛𝗜𝗟𝗜𝗣𝗣𝗜𝗡𝗘𝗦 𝗔𝗦 𝗡𝗔𝗧𝗜𝗢𝗡𝗔𝗟 𝗖𝗨𝗟𝗧𝗨𝗥𝗔𝗟 𝗧𝗥𝗘𝗔𝗦𝗨𝗥𝗘𝗦

According to Mr. Jun Redor (Historian), Puente de Isabel II was reportedly started on March 15, 1852, and finished on July 6, 1853. It was named after the Isabel II, Queen of Spain. It was built during the administration of Governor General Jose Maria de La O. Isabel II reigned as the Queen of Spain from 1843 to 1868. Isabel was forced to abdicate in favor of her son in 1870 after 2 years of exile as a result of the “Glorious Revolution” (La Gloriosa) in Spain in 1868.

It seems symbolic that the bridge itself has been overshadowed or deposed by the development of the resort itself, even as traces of its grandeur and size remain. Two arches are visible on the side of Villa Cecilia. It is possible that the bridge, which is about 60 meters long used the island that splits the river Iyam as one of its piers or supports as well. 

Sa artikulong ito, tatalakayin natin kung paano mahalaga ang pagiging kaisa sa adbokasiya para sa mga pamana at kultura. Una sa lahat, ang pagiging kaisa sa adbokasiya ay nagbibigay-daan sa pagpapalaganap ng kamalayan at pagpapahalaga sa mga pamana at kultura ng ating bansa. Sa pamamagitan ng pagkakaisa, mas madali nating maipapakita ang halaga ng ating mga tradisyon at kasaysayan sa iba't ibang sektor ng lipunan.

 

Isa sa mga paraan upang isabuhay ang pagiging kaisa sa adbokasiya para sa mga pamana at kultura ay ang pagsasama-sama ng mga indibidwal at grupo upang magtulungan sa pagpapalaganap ng kaalaman at pag-unawa sa mga yaman ng ating kultura. Dapat nating bigyan ng importansya ang pagtutulungan at pagrespeto sa bawat isa upang mas mapalakas ang ating adbokasiya.

 

Bukod dito, mahalaga ring maging bukas sa iba't ibang pananaw at ideya hinggil sa ating mga pamana at kultura. Sa pamamagitan ng pagiging bukas at pagtanggap sa diversity ng kaisipan, mas magiging makulay at makabuluhan ang ating adbokasiya.

 

Sa huli, ang pagiging kaisa sa adbokasiya para sa mga pamana at kultura ay hindi lamang tungkulin ng ilan kundi responsibilidad ng bawat isa. Sa pamamagitan ng pagtutulungan at pagkakaisa, mas magiging matatag at makabuluhan ang ating pagpapalaganap ng kamalayan at pagmamahal sa ating mga pamana at kultura. 

𝗖𝗔𝗣𝗧𝗨𝗥𝗜𝗡𝗚 𝗠𝗢𝗠𝗘𝗡𝗧𝗦: 𝟭𝗦𝗧 𝗘𝗩𝗘𝗥 𝗔𝗧𝗜𝗠𝗢𝗡𝗔𝗡 𝗕𝗢𝗢𝗞 𝗙𝗔𝗜𝗥 𝟮𝟬𝟮𝟰

The Atimonan Historical Society successfully conducted the 1st Atimonan Book Fair 2024, hailed as the largest literary gathering in Quezon Province. The vibrant event unfolded yesterday, August 4, at Bulawagang Balagtas, Atimonan, Quezon, drawing a diverse crowd of teenagers, adults, exhibitors, and celebrated authors from across the nation. Every nook of the venue buzzed with lively booths, where talented artists and writers proudly displayed their creations. Starting from 8:00 in the morning up to 8:00 p.m. in the evening, the fair offers a spectrum of engaging activities for all attendees to enjoy and partake in.

There was a discussion and book signing for the Bayani Biographies title featuring Andres Bonifacio, published by Kahel Press. Its publisher, Ruth Valorie Wowie Catabijan, is present at the event.

Additionally, Mr. Genaro Ruiz Gojo Cruz, a renowned children's author, also talks about how to write a Kwentong Pambata. It's a pleasure to meet the organizer, Pepot Atienza, an illustrator for children's books.

Moreover, our very own, Tayabasin, Mr. Ryan J. Palad, a prominent historian from Quezon, who recently delved into bookselling with RJP: Tayabas Books / Souvenir Shop, is present and has its own booth where anyone can avail some of the books related to the life and works of our local hero, Apolinario Dela Cruz a.k.a Hermano Puli.

Also, Mr. Xiao Chua (Michael Charleston Chua Historian), had a talk about Kasaysayan attended by various teachers and historical teaching practitioners all over Quezon; and some of the authors like Mitzi G. Canaya, Atimonan Book Author; young authors - Yna at Yva Cabredo-Balacano; Ruth Valorie Catabijan, Business Development Manager ng Kahel Press; Jane Vergara, book author, and many more. Performers from PIntakasi and a theater act Workshop were also held during the day.

𝗚𝗿𝗮𝘁𝗲𝗳𝘂𝗹 𝗮𝗰𝗸𝗻𝗼𝘄𝗹𝗲𝗱𝗴𝗺𝗲𝗻𝘁𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝗰𝗼𝗻𝗴𝗿𝗮𝘁𝘂𝗹𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻 𝗳𝗼𝗿 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝘂𝗰𝗰𝗲𝘀𝘀 𝘁𝗼 𝘁𝗵𝗲 𝗳𝗼𝘂𝗻𝗱𝗲𝗿 𝗼𝗳 𝘁𝗵𝗲 𝗔𝘁𝗶𝗺𝗼𝗻𝗮𝗻 𝗛𝗶𝘀𝘁𝗼𝗿𝗶𝗰𝗮𝗹 𝗦𝗼𝗰𝗶𝗲𝘁𝘆, 𝗖𝗵𝗿𝗶𝘀𝘁𝗶𝗮𝗻 𝗔𝗻𝗱𝗿𝗲𝘄 𝗖𝗮𝗺𝗽𝗼𝗺𝗮𝗻𝗲𝘀 𝗖𝗲𝗿𝘃𝗮𝗻𝘁𝗲𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝘁𝗼 𝗵𝗶𝘀 𝗼𝗿𝗴𝗮𝗻𝗶𝘇𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻𝘀 𝗮𝗻𝗱 𝗽𝗮𝗿𝘁𝗻𝗲𝗿𝘀!

 𝗗𝗥. 𝗫𝗜𝗔𝗢 𝗖𝗛𝗨𝗔 𝗧𝗔𝗟𝗞: 𝗞𝗔𝗦𝗔𝗬𝗦𝗔𝗬𝗔𝗡_𝗦𝗔𝗬𝗦𝗔𝗬 𝗔𝗧 𝗣𝗔𝗚𝗦𝗔𝗦𝗔𝗠𝗔𝗗𝗟𝗔

Sa isang pambihirang pagkakataon, nakasama natin sa isang napakahalagang talakayan si Dr. Xiao Chua (isang kilalang Filipino Public Historian) na may pamagat na "Kasaysayan: Saysay at Pagsasamadla." Ito ay bahagi ng Atimonan Book Fair na idinaos kahapon, ika-4 ng Agosto, 2024, sa Bulwagang Balagtas sa Atimonan, Quezon. Tinalakay niya dito ang pagkakaiba ng "history" ng kanluran at ng "kasaysayan" ng Pilipinas, pati na rin ang kahalagahan ng pagbabahagi nito sa sambayanan. Dinaluhan ito ng mga mag-aaral ng kasaysayan pati na rin ang iba't ibang guro at mananaliksik mula sa iba't ibang paaralan sa lalawigan.

Isang taos-pusong pasasalamat sa Atimonan Historical Society at sa lahat ng mga kasamahan sa pag-imbita. Isa itong tagumpay na pagsasama-sama sa araw na ito.

Hanggang sa susunod Kapamana.

#AtimonanBookFair2024 #KasaysayanTalk #DrXiaoChua #History #CulturalHeritage #abf2024